Vatt'ghern - Wiedźmin PBF

„Człowiek, podobnie jak inne rasy, jest istotą złożoną. Złożoność ta polega na mocy podejmowania decyzji w skonkretyzowanym odłamku czasu. W zależności od procesów zachodzących w umyśle, fazy księżyca i stosunku płynów ustrojowych organizmu wyróżniamy kilka odmienności w cechach jednostek. Ściślej rzecz ujmując, wśród pewnej wielości społecznej wyróżnić grupę osobników o danych właściwościach percepcyjno-decyzyjnych. (...) Skupiając się na czynnościach czysto naturalistycznych wyróżniamy chociażby urzędników, morderców. Należy mieć na ostrożności własne życie w konfrontacji z tymi osobnikami, bowiem kontakt grozić może fatalnymi, wręcz tragicznymi skutkami. Natomiast mordercy — być może z litości — tylko odbierają życie.”

Edmund Plaverick, „O czynnikach determinancji naturalnej”

Każdy ma swoje własne piekło. Pech chciał, że Wodni Panowie niespecjalnie przepadali za marynarzami, toteż zesłali na nich najgorszą plagę — urzędników i ich dokumenty. Legendarni urzędnicy osiedli w czarnym punkcie wszechświata, zwanym Urzędem Portowym.

Wszystek spraw morskich załatwiany jest właśnie tu — w lśniącym, trzypiętrowym gmachu z białej cegły z marmurową podbudówką. Na parterze, utrzymanym w kolorach bieli, trzymane są setki woluminów skrywające rejestry przepływających jednostek. Dokonuje się tutaj wstępnej rejestracji petentów, których następnie odsyła się na kolejne piętra — do Komory Celnej oraz Komory Handlowej. Tam z kolei dokonuje się oględzin towarów, podpisuje umowy handlowe, płaci dziesięcinę od zysku transakcji czy wypisuje kwity. Nikt o zdrowych zmysłach nie ominie tego przybytku, bowiem astronomiczne kary siłą przyciągają każdego morskiego kupca.

Nie ma takiego momentu, gdy w biurze nie panowałby gwar. Rozwścieczeni klienci biegają od jednego okienka do drugiego, wypełniając setki niepotrzebnych papierów, urzędnicy natomiast biegają od drzwi do drzwi, przepychając się jedynie między ludźmi. Z perspektywy wygląda to jak niskobudżetowa komedia, której najczęstszym końcem jest dramat, złość i przeklinanie obsługi.
Pomimo wydętego chaosu sprawy wydają się być nadzwyczaj zorganizowane. Każdy wie, gdzie powinien biec, na kogo nakrzyczeć, a kto komu — nie wypisać kwitu czy dać w mordę.

Opis autorstwa Ejiry.